Terminy stosowania JPK są różne, w zależności od statusu przedsiębiorcy. Mikro-, mały, średni i duży przedsiębiorca - definicje ustawowe .Ustalając status przedsiębiorcy na potrzeby JPK należy kierować się przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829). Ustawa ta wyróżnia następujące kategorie przedsiębiorców (patrz: art. 104-106 ww. ustawy):
- mikro-,
- mały,
- średni przedsiębiorca.
Podmioty nienależące do żadnej z tych kategorii plasują się w gronie tzw. dużych przedsiębiorców.
Mikroprzedsiębiorca
Na podstawie art. 104 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych: 1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz 2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
Mały przedsiębiorca
Na podstawie art. 105 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za małego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro.
Średni przedsiębiorca
Na podstawie art. 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.
Duży przedsiębiorca
Przepisy nie zawierają definicji dużego przedsiębiorcy. Wskazują jednak, że na potrzeby stosowania JPK status przedsiębiorcy należy określić z uwzględnieniem przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w której znajduje się m.in. definicja średniego przedsiębiorcy. Oznacza to, że dużym przedsiębiorcą jest ten, który nie spełnia warunków określonych w definicji średniego przedsiębiorcy (tj. gdy limity określone w definicji średniego przedsiębiorcy są przekroczone).
Odnosząc się do definicji średniego przedsiębiorcy, Ministerstwo Finansów wyjaśniło (patrz: odpowiedź na pytanie nr 22 "Odpowiedzi na pytania dot. JPK cz. 2"; źródło: www.mf.gov.pl):
"(...) Przywołany przepis (art. 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - przyp. red.) zawiera w swej konstrukcji koniunkcję (użycie spójnika "oraz"), jaka zachodzi pomiędzy pkt 1 i 2. Dla zakwalifikowania danego przedsiębiorcy do kategorii "średniego" niezbędne jest łączne spełnienie warunku z pkt 1 i 2. Należy przy tym zauważyć, że warunek w pkt 2 został sformułowany alternatywnie ("lub"), co oznacza, że przynajmniej jeden z członów alternatywy musi zostać spełniony, aby można było uznać warunek określony w pkt 2 za spełniony (podkreśl. red.). (...)"
W świetle powyższego, w każdej kategorii przedsiębiorcy (z uwagi na tożsamą konstrukcję definicji), wystarczające jest, aby przedsiębiorca w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie dwa warunki (tj. poziom zatrudnienia musi być niższy niż wskazany dla danej kategorii przedsiębiorcy i przynajmniej jeden z parametrów finansowych nie może przekraczać ustawowych progów).
Autor: Adam Bartusiak
Literatura:
Wydawnictwo Gofin, biuletyn informacyjny.